hindi ka masulat

Marami na rin mga salitang nabaybay,


Nakabuo ng pangungusap,
Nagdulot ng talinghaga,
Resulta’y tula,
Dili kaya’y sanaysay na masighay.


Sa dami ng titik na nakumpas ng pluma;
Maging dugo’t pawis man ang naging tinta;
Mga sultatin ay hindi mananagana
Kung walang inspirasyon
Sa mga sanaysay at tula na naisaletra.


Ano nga ba ang mapagdikta?
Kundi puso at isip ng isang may-akda
Na napakalawak ng damdamin,
Pang-unawa’y malayo ang nararating
Hanggang ito’y umabot sa nais tahakin.


Ngunit nang makilala ka nagulo ang konsepto ;
Ika’y naging laman nga ng puso.
Inisipang isatitik ang paghahangad,
Sumubok ibaybay ang nadarama ;
Gayunpama’y bigo ang resulta.


Hindi mapangyari na mailaman
Ang saloobin sa pamamagitan ng mga titik.
Akala ko madali ang makapagsulat
Upang ikaw ay mamulat
Sa tunay na hubog nitong damdamin.


Marahil inspirasyon nga ang nagpabunga
At nagpahitik ng panitikan.
Subalit kapag puso ko ang ilalapat
Na ang nasa loob ay ikaw;


Siyang ikaw nga ay hindi masulat.

BITTEN

I’d been a writer, a critic, an activist… Now after eons… Am I getting rusty? Worse a writer, a critic, an activist of the past? Nah! Just contained in a bourgeoisie world away from reality… Now I’m getting back… Hehe hindi pa naman ako nagrarally against multinationals habang ang iniinom ay Pepsi! However, I think I’m out of sync, unable to put into words my thoughts…
  

































I need to come back to reality. Reality bites… And I need to be bitten once again so I could bring out the true me… Magulong blog? Or magulong ako!? Minsan, malalamanan muli ang blog na ito… At kapag nangyari yun, Im back in the path and ready to kick some Impe, PML and MBK! Then, I’m a true writer, critic and activist (hindi yung mahilig sa coke at pepsi - AKO MISMO -nagsasabi may ganun at - SILA MISMO yun Ü). Char!